Gisteren zijn we met de auto (met chauffeur) naar Hoi An gereden. Een tochtje van ongeveer 170 kilometer waar we 6 uur over gedaan hebben. Gek is dat toch, in Nederland vind ik alles boven een uur al ver en vooral vermoeiend. Hier is het relatief en vind je het best wel meevallen. We hebben tussendoor overigens gestopt bij wat bezienswaardigheden of een 10 minuten strandstop. Eigenlijk best te doen. Over een prachtige pas (ja, er zijn hier ook bergen) waar de Amerikaanse bunkers nog te bezichtigen zijn. De enige plek die de VC (Viet Cong) niet heeft kunnen innemen. Logisch als je zo hoog zit zie je alles aankomen.

Dit keer verblijven we niet boetiek, niet koloniaal maar in een guesthouse. Altijd even spannend, maar het blijkt weer een paradijsje. Net even buiten Hoi An, een prachtige tuin met een paar bungalowtjes en een klein edoch nat dus heerlijk zwembad. We zitten midden tussen de vruchtenbomen en peperplantjes, kruiden, overal vogeltjes en bloemen. De bungalow is groot en redelijk authentiek (zoals makelaars dat noemen, dus bloemengordijnen, hemelbed en kitscherige kasten en tafeltjes), maar de bedden zijn heerlijk. Na een geweldig lekker diner, geven we de was af en vallen we als blokken in slaap.

De volgende dag pakken we de fiets, die zijn hier gratis te leen, met kinderzitje aan het stuur voor Teuntje en fietsen we naar het oude gedeelte. Wat is het heerlijk om even te fietsen zeg. Zij het op te kleine, te slechte fietsen, maar ach, op gangetje elfendertig kan er toch niet zoveel gebeuren. Hoi An is werkelijk prachtig, een mix van verschillende handelsculteren en oude prachtige woningen die je kunt bezichtigen. Autovrij.....wat een genot!

Dan laten we bij een (van de 500) kleermakers kleren aanmeten. Dat is nog best een gedoe,want 1) wat wil je dan 2) hoe moet dat er tot in detail uitzien 3) welke stof 4) dubbellaags / enkellaags, 5) knoopjes 6) Banden...etc. Vanavond gaan we al voor de eerste keer passen en ik ben werkelijk zo benieuwd. Is het wat? Of worden we vreselijk genept? We zullen zien en meer nog....jullie zullen het zien!

Daarna vallen we dorstig en hongerig een patisserie binnen (tja, dat hebben de fransen echt wel goed achter gelaten hier) om eindelijk een echte espresso te nemen, een ijsje voor Teuntje, een rozijnenbroodje voor mij en een fantastisch chocoladetaartje voor Joost. Genietend van al dit lekkers blijkt dat de Lonely Planet dit als beste café / patisserie te benoemen en wij zijn er zo maar naar binnen gerold. Leuke en vooral lekkere verrassing.

Na het korte fietstochtje terug wacht het zwembad en vermaken we ons al plonzend.

Het weer is overigens prima. Op de een of andere manier reizen we de regen achterna. In die zin dat het in Hoi An vijf dagen geleden ook overstroomd was. Nu niets meer van te merken, maar gewoon een lekker zonnetje. Het is warm, maar niet overdadig heet, dus goed uit te houden.