Na de terugtocht van Halong Bay weer na Hanoi worden we eind van de middag afgezet bij ons eerste hotel. Heel even vroegen we ons af, zou de koffertas er nog zijn? Zouden de treinkaartjes geregeld zijn? Maar wat werd ons wantrouwige vooroordeel weer in tegendeel bewezen. Warm werden wij ontvangenen al het personeel kwam eraan om ons wederom welkom te heten. En we zouden niet eens blijven, want rond 4 uur in de middag waren we daar en rond 7 uur zouden we al met de trein door moeten. Maar toch kregen we wederom een welkomstcocktail en kwamen zij een kamer aanbieden waarvan we de douche mochten gebruiken. Het hoefde van ons niet eens, maar dat we zomaar dit kregen aangeboden was wel heerlijk! Na die superfrisseheerlijke douche en een hapje eten, werden we door een medewerkernaar de trein gebracht. Ook nog! En voordat we wegreden, een plastic tasje met eten voor ons alle drie voor in de trein. Stokbroodjes, worstjes, ham en bacon, bananen, yoghurt met lepeltjes enzovoort. Bij het station aangekomen brengt de medewerkerons naar onze treincoupe zodat ze ons met een gerust hart ons achter kunnen laten. Waar maak je dat nog mee? Dit hotel verdiend echt een dikke duim!

Dan de trein. We hebben een slaapcoupe voor 4 personen en 2 soft sleepers bedden. Kindjes van 4 kunnen namelijk best het bed met 1 van de ouders delen, vandaar. 2 andere slapen dus bij ons in de coupe. De trein vertrekt eindelijk rond half acht en zou eigenlijk in Hue arriveren rond 8 in de morgen. U voelt natuurlijk al aankomen dat we dan bij lange na niet gehaald hebben. Maar....de trein op zich is prima, Teuntje gaat gelijk liggen en wil slapen, deels omdat we na vertrek ontdekken dat je in deze trein niet kunt staan. We schudden alle kanten op en er is maar 1 beste oplossing. Op je bedje gaan liggen. Dat doen we ook, net als vele anderen. Wel is het een gezellige boel, want zo een reis verbroedert toch. Teuntje valt verrassend genoeg, ondanks het schudden en het gruwelijke lawaai, bijna direct in slaap en blijft tot 6 uur doorslapen. Wat een kanjer is het toch. Joost ligt boven mij ook al vrij snel te doezelen. Ik heb het wat moeilijker. Grotendeels omdat het toch al smalle treinbed nu wel heel krap is geworden. Teuntje kan niet goed stil liggen, dus regelmatig wordt ik geschopt, gestompt of opzij geduwd. Maar ondanks dat doezel ik een flink deel van de nacht ook. Rond 6 uur zijn we echt wakker en stappen onze medepassagiers al uit op een ander station. We hebben de coupe voor onszelf en gaan lekker ons gekregen ontbijt nuttigen. Als we rondvragen hoe laat de trein ongeveer in Hue zal aankomen horen we rond 10 uur. Ok, dat is al flink later. Uiteindelijk komen we rond 11 uur aan en hebben we een reis van ruim 15 uur achter de rug. Zo voelt het echter niet, waarschijnlijk toch door het slapen en lekker kunnen liggen.

Hue is, zo blijkt, deels overstroomd door heftige regenval van de afgelopen dagen. Tja, dit land is zo groot en lang, er is altijd wel ergens regentijd en dus nu hier. Dat wisten we overigens wel, maardat konden we niet vermijden. Daarom heeft de trein er ook zo lang over gedaan, we moesten met een slakkengangetje door stukken water rijden, wat niet echt bevorderlijk is voor de trein lijkt mij.

Aangekomen bij ons prachtige oud koloniale hotel weten we niet hoe snel we willen douchen en tandenpoetsen. Want we voelen ons toch vies. De kamer is groot en groots, inderdaad koloniaal en luxe. Heerlijk! Na een hamburger op de kamer (wauw, de eerste en wat was dit lekker zeg!) voelen we ons weer mens. We maken ons op voor het bezoeken van het Plan kantoor en de projecten. Want Thu Ba heeft het allemaal geregeld hoor. Vandaag bezoeken we kort het kantoor en een project en morgen worden we opgehaald om naar een programmakantoor en community project te gaan. Helemaal goed.