Zondagochtend vroeg (6 november) worden we gehaald door een busje en we zijn de enige passagiers. Iedereen maar zeggen dat het hoogseizoen is, jaja. We hebben de ruimte en in 4 uur rijden we, met tussenstop bij de meest toeristische winkel oooooit, naar Halong Bay. Dat rijden is toch wel een belevenis. Naast de enorme drukte zijn er feitelijk geen verkeersregels. We hadden dit al aan Thu Ba gevraagd, of dat niet handiger zou zijn? Maar zij vroeg ons dan weer waarom? Immers, het ging toch goed? Tja, tegen dat soort logica kun je nou eenmaal niet op. Maar toch, zittende voorin het busje slaat ons hart toch af en toe een slag over. Want vrachtwagens voor je zijn er om ingehaald te worden, ongeacht bochten of naderend verkeer. Als het niet helemaal lukt, kun je ook rechts passeren (ja, over de stoep of door de goot) en als het spannend dreigt te worden, dan ga je gewoon heel hard toeteren of met je lichten knipperen, zodat tegemoetkomend verkeer (bv vrachtwagens!) dan aan de kant kunnen. Tja, het gekke is, het gaat ook goed.In NL zouden wij er agressief van worden en echt niet opzij gaan, maar ja, het is Vietnam, dus relax en maak je je niet druk en ga je aan de kant.

Aangekomen in Halong Bay staat ons een verrassing te wachten. In de haven hebben we nog nooit zo'n mierennest bij elkaar gezien. Er zijn duizenden toeristen, schreeuwende gidsen, wachtende busjes en taxi's en in de verte, honderden boten. We schrikken want we zijn klaarblijkelijk in het Vietnamese Disney-Lala-HidiHi land beland. Zijn we de afgelopen dagen geen toerist tegengekomen, hier zijn ze in 1 keer allemaal. Zucht.....als dat maar goed komt. We worden met een bootje gehaald en naar onze cruise boot gebracht. Een prachtig uitziende luxe houten jonker. Dat maakt alweer een beetje goed. We hebben met zijn 3-en een hut waar we de kont niet in kunnen draaien, maar wel mooi, schoon en hoe dan ook bijzonder.

We hebben gekozen voor een kleine boot met max 12 hutten (en o.k., luxe dieren als wij zijn, 27 man personeel). Aan boord worden we dan ook lekker in de watten gelegd en krijgen we een luxe, geserveerde, uitgebreide, ZEER uitgebreide lunch voorgeschoteld. Heerlijk! Maar ja, we liggen nog in de haven en we zien alleen maar toeristen boten, toeristen boten en cruiseboten. Later horen we dat er 500 van dergelijke schepen varen. Too much!

We vertrekken kabbelend door het mooiste landschap wat we ooit gezien hebben. Bijna 2000 eilandjes zijn er in dit Unesco erfgoed, allemaal rotsen die ver boven de zee uitsteken. Het is echt zo apart en mooi. Het weer zit gelukkig ook mee, dus ondanks de hoeveelheid toerisme, genieten we bovendeks toch van het landschap dat aan ons voorbij trekt.

Teuntje vind het allemaal heel bijzonder, slapen op de boot en is voorzichtig de boot aan het verkennen.

In de middag hebben we een excursie naar een grot. Daar wordt het Disney gehalte nog groter. Met wel honderden tegelijk komen we op een eiland waar we in file (echt!) naar boven moeten klimmen. Dan met de file stroom mee door de grot. Die overigens prachtig en enorm is. In file weer terug en langzaam beginnen we ons af te vragen of dit wel zo een goed idee is. We beseffen wel dat dit prachtige gebied veel toeristen trekt, maar zien ook wat dat teweegbrengt. Overal vervuiling, op en rond het water, geluidsoverlast (Karaoke aan boord.....zucht) en vooral veel drukte.

Echter, de volgende dag, we zijn de enigen met een 3 daagse cruise de overige passagiers worden dus weer teruggebracht, varen we met een kleinere boot verder het gebied in. Dan zien we geen toeristen meer en geen cruise boten. Dan worden we pas echt overweldigd door dit prachtige natuurschoon. We hebben er gewoon geen woorden voor, de ene rots nog mooier, het andere strand nog schoner en meer verlaten, het totaalplaatje wat elke keer weer een verrassing in petto heeft. Wauw, nu hebben we toch de juiste keuze gemaakt.

We gaan kajakken en Teuntje mag lekker bij mij op schoot. Lekker is maar relatief, want 18 kilo en puntige billetjes op mijn dijen geeft na een half uur toch lichte kramp en pijn, maar ja, we moeten door hè? Teuntje besluit zelf mee te peddelen, wat dan weer meteen alles doet vergeten. Wat een stoere meid is het toch. We varen onder grotten door naar verlaten baaien en komen uiteindelijk op een mini strandje terecht waar we de mooiste schelpen vinden. We zwemmen en ook Teuntje zwemt in zee. Ze geniet, net als wij. En ook hier zijn we de enige 3 aan boord, met lunch verzorgd door 3 man, dus het is echt even het goede leven.

De hele dag zijn we onderweg en na wederom een fantastisch diner liggen we weer om 20.30 uur met zijn allen te ronken. Het buitenleven maakt moe zullen we maar zeggen.Wiegend op de golven, genietend van de generator die onder ons draait, maar waardoor we wel airco hebben. Ach...... een mens went snel! Rond 7 uur volgt een klopje op de deur, 'breakfast is served', en maken we ons op voor ontbijt.

Helaas moeten we Dinsdag weer terug. Na een stop aan een van de toeristen 'verlaten' stranden, met luidsprekers en luide muziek (HidiHi) varen we terug naar de haven waar de drukte in volle hevigheid weer toeslaat. Tja, wat een aparte ervaring was dit. De eerste dag dachten we echt, waar zijn we aan begonnen en wat zonde is dit! Daarna zijn we voorgoed verliefd geworden op dit prachtige gebied en hopen we zo dat de regering het toerisme hier aan banden gaat leggen. Want als ze zo doorgaan, is er over 10 jaar niets meer van over. Helaas, zo gaat dat.....