Dat het een lange reis zou worden wisten we natuurlijk wel, maar toch...
Totaal 22 uur onderweg geweest:

• 12 uur eerste vlucht
• 8 tijdzones doorkruist
• 4 uur wachten op Singapore
• 1 uur vertraging in het vliegtuig
• 2,5 uur vliegen naar Hanoi
• 1 tijdzone terug
• 0,5 uur rijden naar hotel in Hanoi
  Voor de snelrekenaars onder u, we moesten natuurlijk ook 2 uur eerder op Schiphol zijn.

Tijdens de eerste vlucht hebben we de nacht ingehaald en daarmee een dag overgeslagen. We kregen avondeten terwijl wij trek hadden in lunch. Toen we klaar wakker waren werd het donker, gingen de lichten uit en werden we geacht te slapen. Lagen we eindelijk te slapen gingen de lichten weer aan en kregen we weer ontbijt....ja, onze bio klok is danig in de war. Desalniettemin blijkt Teuntje het vooral allemaal interessant en leuk te vinden, dus toen papa en mama hangend en snurkend in de stoelen hingen op Singapore airport, klom zij klimrek op en af in de indoor speeltuin. Echt, kinderen zijn zo flexibel (of wij gewoon oud).

Anyway, in Hanoi aangekomen in het meest vriendelijke boetiek hotel met de Aziatische vriendelijkheid. Glimlachend van oor tot oor en dienstbaar tot en met. Dat maakt gelijk een hoop goed. Een prachtige kamer, ruim en fris. Een heerlijke douche en doorzettende om niet in slaap te vallen zijn we om de hoek wat gaan eten. Wat een chaos hier. Duizenden, duizenden, duizenden brommertjes komen je van alle kanten aanvallen. De een nog zwaarder bepakt dan de ander, een ding hebben ze echter allemaal gemeen. Ze doen mee aan de wedstrijd wie het hardst en meest vaak kan toeteren. Je kunt je voorstellen hoe dat klinkt en eruit ziet. Onze oren toeteren mee.

Het maakt oversteken overigens ook tot een bijzondere gebeurtenis, alhoewel, het lijkt erop dat je gewoon moet gaan lopen, dan rijden ze om je heen. Als je keurig staat te wachten, staan we er morgen nog......

We eten noodles en fried rice en genieten toch alweer. Van Azië dat als een deken over ons heen valt en dat we zo herkennen. Van de herkenbare geuren (hè bah mama, het stinkt hier) tot kleuren, tot de vochtige warmte die gelukkig nog niet verzengend is. Kortom, we voelen ons weer thuis en maken ons op voor een mooie reis.